เป็นนิสัยอันเคยชิน ทุกคนต้องเลือกดี
เก็บไว้แต่ของดีดี ทุกสิ่งต้องเลือกดีแล้ว
ของเสียเป็นคัดทิ้ง ทิ้งจริงจริง ไม่อยากได้
ไม่ต้องการสิ่งเสีย สิ่งเสียรบกวนใจ
สิ่งดีเราหวงแหน กอดแน่น ยึดติดไว้

วางตัวให้ดูเหมาะสม อย่าหลงสำคัญตัวเอง
เราเหมือนเม็ดทราย เม็ดเดียวในท้องมหาสมุทร
ไม่มีความสำคัญอะไร เราคือส่วนประกอบเล็กเล็กเท่านั้น
อย่าสำคัญตนผิด คิดว่าเราใหญ่สำคัญ
หลงยึดหลงติด ทิฏฐิมานะ ภัยร้ายมา

วัฏฏะนี้มีสุขมีทุกข์ ผสมปนกันอยู่
ทุกข์มีมากกว่าสุข สบายมีน้อย ลำบากมีมาก
หนีไม่พ้น มีสุข ก็ต้องมีเจอทุกข์ อยู่ร่ำไป
ต้องดิ้นรนไปตามสภาพ สุขและทุกข์
หาความสงบไม่ได้ ต้องทนอยู่ ชอบไม่ชอบ ต้องอยู่

ยามสุข ให้รู้จักพอ พอที่ใจ ไม่ใช่พอที่ปาก
รู้จักพอ ใจต้องสงบเฉย ดิ้นรน พอไม่เป็น
ยามทุกข์ให้รู้จัก รับได้ ทนได้ ยิ้มได้
รับได้ ใจต้องสุข ติดเศร้า รับไม่เป็น
หนีไม่พ้น สุขหรือทุกข์ ต้องเจอทั้งสองอย่าง

คำเล่าลือ น้อมให้เชื่อ ไม่จริง
เราต้องได้เห็น พิสูจน์ ก่อนเชื่อ
เชื่อในความเป็นเลิศ ผู้รู้แจ้ง
เชื่อปัญญาบริสุทธิ์สะอาด
เชื่อสามารถนำสัตว์ข้ามวัฏฏะ
พิสูจน์ได้ ทำตาม ย่อมเข้าใจ
หวังได้ลาภ ให้สมปาฏิหาริย์

ทุกสิ่งมีสุขมีทุกข์ มีสะดวกมีขัดข้อง
สร้างเฉยในสุข เฉยในทุกข์
รับรู้สึกสุขและทุกข์ สร้างเฉยไม่สนใจ
เกิดความสงบสุข สงบทุกข์
อารมณ์เบา สบายสบาย ว่างว่าง เบิกบาน
จิตนี้ที่เราต้องการ
พอใจในสุข เราจะหลง

เราศรัทธาเชื่อยอมรับ พุทธะในตัวเรา
เข้าใจเห็นแจ้ง ได้เหตุผลความจริง
เรามีพุทธะภายใน ไว้สั่งสอนเรา
เชื่อยอมทำตาม ไม่ขัดขืน
สิ่งที่พุทธะรู้แจ้ง เราเข้าใจยอมรับ
ถูกต้องพร้อมเหตุผล อันแจ่มใส