รับทราบ ทราบแล้วเข้าใจในเหตุเกิด แค่รับทราบ
ไม่ให้ใจไหลไปกับสิ่งต่าง ๆ สร้างความรู้สึกไปกับมัน
ทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ
ได้ยินก็รับทราบ ได้เห็นก็รับทราบ ได้กลิ่นก็รับทราบ
รู้รสก็รับทราบ สัมผัสก็รับทราบ รู้สึกก็รับทราบ
แค่รับทราบกับสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่ต้องไปยุ่งเกี่ยวกับมัน
รับทราบยอมรับไม่วุ่นวาย เฉย ๆ นิ่ง ๆ สบาย ๆ
รับไม่ได้ ไม่ยอมรับ ใจเดือดร้อนวุ่นวาย
อารมณ์ร้าย ๆ เป็นภัยแก่จิตใจ
ไม่ชอบใจ ไม่ถูกใจ ไม่สมหวัง เหมือนคว้าหมาเน่ามากอดไว้
ผลร้าย เราก็เหม็นเน่าไปกับหมาเน่า น่าเศร้าใจ
ไม่อยากเหม็นเน่า ก็อย่าไปคว้าหมาเน่ามากอด
ปล่อยมันไป อย่าไปยุ่งกับมัน เจ้าหมาเน่า
มีแต่ผลร้าย ทุกข์ใจเศร้าหมอง
ความรู้ทั้งหลาย หลักการทั้งหลาย แบกไว้มันหนัก
เป็นทุกข์เกิดเครียด เกิดกังวล สงสัย ไร้สุข
พอใจ ชอบใจ ก็ลุ่มหลง สุขใจในการปฏิบัติ
ได้สุขได้ทุกข์ เป็นไปตามสภาพธรรมปฏิบัติ
เหมือนวนเวียนอยู่กับสุขทุกข์ เดี๋ยวสุข เดี๋ยวทุกข์
สลับผสมปนกันอยู่ ไม่เที่ยงแท้ถาวร
ยึดแนวทางปฏิบัติก็เป็นสุข เป็นทุกข์ ไม่มีแนวปฏิบัติก็เป็นสุข เป็นทุกข์
ตั้งสติ ตั้งหลักให้ดี อย่าหลง ไม่ไหลไปกับเหตุสุข เหตุทุกข์
อะไรเกิดก็เรื่องของมัน มันเป็นไปตามสภาพนั้น
สุขก็ได้ ทุกข์ก็ได้ ถูกก็ได้ ผิดก็ได้
สมหวังก็ได้ ผิดหวังก็ได้ มีก็ได้ หมดก็ได้
ดีก็ได้ เสียก็ได้ เป็นอะไรก็ได้ ไม่เป็นอะไรก็ได้
ใจรู้ รู้ตัวก็ได้ ไม่รู้ก็ได้
ใจรู้ สำเร็จก็ได้ ล้มเหลวก็ได้
ใจรู้ อนิจจังก็ได้ ไม่อนิจจังก็ได้
ใจรู้ ทุกขังก็ได้ ไม่ทุกขังก็ได้
ใจรู้ อนัตตาก็ได้ ไม่อนัตตาก็ได้
ใจรู้ไตรลักษณ์ แต่ไม่ติดไตรลักษณ์ เหมือนวางไตรลักษณ์
รู้สภาพของไตรลักษณ์ได้ชัดเจน เข้าใจ แม่นยำ
ใจเรามีอารมณ์เป็นไตรลักษณ์ เป็นอารมณ์ของเรา
เมื่อมีสิ่งใดมากระทบ อารมณ์ไตรลักษณ์ทำงาน โดยอัตโนมัติ
โดยไม่ต้องเอาไตรลักษณ์เป็นโจทย์ตั้ง แล้วทำใจตาม
อารมณ์ใจเป็นไปเอง โดยไม่ต้องกำหนด รู้ไม่เที่ยง เปลี่ยนแปลง เสื่อมสลาย
อารมณ์จิตเราได้เป็นไตรลักษณ์แล้ว องค์ธรรมอื่นก็เป็นเหมือนกัน
ทิ้งไตรลักษณ์ได้ องค์ธรรมอื่นก็ทิ้งได้เหมือนกัน
ธรรมทั้งหลาย เมื่อรู้แจ้งแล้ว เข้าใจแล้ว สำเร็จแล้ว ก็ต้องปล่อยธรรมนั้นไป
เหมือนพายเรือถึงฝั่ง เราก็ทิ้งเรือ เราไม่แบกเรือติดตัวเราไป
เราไปแบบไม่มีอะไร ธรรมทั้งหลายทั้งปวง เราได้วางแล้ว
ความรู้ทั้งปวง ธรรมทั้งหลาย เราเข้าใจ แต่ไม่ติด เหมือนไม่มี
ไม่ติด หมายความว่า เราไม่เพ่ง เราไม่ยึด ไม่กำหนด ไม่เก็บไว้
เรียนรู้เข้าใจ รู้ถึงใจ ก็ต้องปล่อย ธรรมทั้งหลายก็ต้องวาง
รู้สึกเบา ๆ สบาย ๆ ว่าง ๆ ไม่มีอะไร ใจเบิกบาน
อะไรจะเกิดก็ได้ จะดับก็ได้
จะเป็นอะไร ไม่เป็นอะไร ก็ได้ทั้งหมด
เชิญเลยตามสบาย สิ่งทั้งหลายเชิญเป็นไป
เรามีแต่ความรู้สึกเบิกบาน แจ่มใส เบาเย็นสบาย ว่าง สงบ