๓๔ - เหตุ
ตั้งใจ คล้ายระวัง
สติตาม รู้สึก
จ้องสังเกต ดูไว้
รู้อยู่ เป็นอะไร
จิตตื่นตัว พร้อมรู้
ควบคุมรู้ จิตรู้
ตั้งใจ ให้มุ่งมั่น
เชื่อมั่น ว่าทำได้
ตั้งใจ ว่าทำดี
เป็นเป้าหมาย กำหนด
เหมือนใจ ที่มุ่งมั่น
ตั้งแล้ว ไม่ถอนหด
ศึกษา และค้นคว้า
เชื่อมั่น และมั่นใจ
ทางไกล ใช่ปัญหา
เวลา ที่ใส่ใจ
ทางไกล ดีกว่าหลง
วันหนึ่ง ต้องสุดทาง
ชีวิต ต้องดูแล
ธรรมะ ต้องรู้แจ้ง
ธรรมใด เกิดแต่เหตุ
ทำเหตุนั้น ให้แจ้ง
แล้วกำจัด เหตุนั้น
สิ้นจากจิต ของเรา
เหตุนั้น มีดีเสีย
ชอบ และไม่ชอบใจ
ชอบ ทำให้หลงติด
คิดอยาก ไม่รู้จบ
ไม่ชอบ ทำให้เบื่อ
คิดหนี ทิ้งทำลาย
สร้างสุขทุกข์ ตลอด
วนเวียน หมุนเวียนไป
ทางออก ต้องหยุดหวัง
ตัวหวัง สร้างติดยึด
เป็นสุขเป็นทุกข์ ร้าย
ทำลายจิต ชอกช้ำ
ใส่ใจสุข ก็เสีย
กังวล คิดอยากได้
ใส่ใจทุกข์ ก็เสีย
กังวล คิดทำลาย
ผิดที่เรา ติดสุข
ผิดที่เรา ติดทุกข์
เพราะใจเรา รักสุข
ใจชอบเกลียดทุกข์ ซ้ำ
วางใจ ให้พอดี
อย่าเกี่ยวสุข เอนทุกข์
อย่าแกว่ง จนเสียศูนย์
สุขทุกข์ คือสุขทุกข์
เป็นธรรมชาติ แท้
เป็นจริง ธรรมดา
ปัญหา อย่าคุมจิต
จิต ต้องคุมปัญหา
ปัญญา คู่กับจิต
จิต ไม่มีปัญหา
ใจนิ่ง อยู่ตรงกลาง
ระหว่างกั้น ดีเสีย
เหตุเกิด เพราะอยากหวัง
ดับเหตุ จงละหวัง
ตัวหวัง อันตราย
ความหวัง คือโมหะ
สมหวัง คือโลภะ
ผิดหวัง คือโทสะ
ตั้งมั่น ในธรรมละ
เชื่อมั่น ต้องสำเร็จ