ทำตัวเหมือนคนไม่มีปาก พูดไม่ได้ กินไม่ได้
พูดน้อยน้อย ดีกว่าพูดมาก พูดมาก มักได้ปัญหา
มีอารมณ์โกรธต้องหยุดพูด ไม่พูดเป็นการดี
พูดด้วยความโกรธ มีแต่ผลเสีย ผลร้ายตามมา
ทำตัวเหมือนคนใบ้ มีปาก แต่พูดไม่ได้
หยุดความร้าย ไม่สานต่ออารมณ์โกรธ
ทำใจเหมือนไม่มีความรู้สึกโกรธ
ใจด้านด้าน ไม่รู้โกรธเป็นอย่างไร เฉยเฉย ด้านด้าน
สำรวมในการพูด พูดน้อยพอควรให้พอดี
พูดในสิ่งดีเกิดประโยชน์เป็นมงคล
อย่าพูดร้ายขาดดีมารยาท อย่าพูดให้เสียกำลังใจ
ใครพูดร้ายใส่เรา เราอย่าพูดร้ายตอบ
อย่าให้อารมณ์ร้ายนำเรา ในการพูด
เราต้องมีจุดยืน พรหมวิหาร แนวทางของเรา
ตั้งดีให้นำหน้า ตั้งใจดีให้มั่นคง
ทำตัวให้เหมือนไม่มีแขน ไม่มีขา
แขนและขา เป็นอุปกรณ์ให้กิเลสสมความปรารถนา
เห็นของสวยอยากได้ กิเลสสั่งให้ขาเดิน มือหยิบ
ถ้าไม่มีมือ คงหยิบไม่ได้ ไม่มีขา คงเดินไปไม่ได้
ไม่ตอบสนองเจ้ากิเลส ปล่อยให้กิเลสมันอยากไป
เราไม่หยิบ เราไม่ทำ เราไม่เดิน ให้กิเลสไปทำเอง
ตาเห็นอยากได้ ให้ตาไปเอาเอง
มีตาเหมือนมองไม่เห็น ไม่รับรู้ ไม่สนใจ
เห็นก็สักแต่ว่าได้เห็น
เป็นอะไรก็ช่าง เหมือนไม่เห็นอะไรเลย
คนตาดีเดินแข่ง แพ้คนตาบอด
คนตาดีมักแวะ แปะอยู่ข้างทาง
เห็นสิ่งเจริญตา น่ามอง ชวนหลงใหล
ลืมเส้นทางเป้าหมายที่ต้องไป
หลงสนุกเพลิดเพลิน จนลืมตน ลืมเวลา
ไม่อยากไปไหน ขอแวะเพลินใจอยู่ข้างทาง
แม้เดินถึงสะพานแขวน ข้ามหุบเหวลึก
ไม่กล้าเดินข้าม เพราะเสียว กลัวสูง กลัวตก
อกสั่นขวัญแขวง ขาสั่น เดินไม่ออก
คนตาบอดไม่เห็นข้างทาง ไม่รู้อะไร เอาแต่เดิน
แม้เดินลำบาก เดินด้วยไม้นำทาง
เคาะหาทางมุ่งหน้าไปจุดหมาย
ถึงสะพานแขวนข้ามหุบเหว ก็เดินข้ามไปได้
ไม่รับรู้เหวลึก อันตรายน่ากลัวไม่รู้
เคาะทางข้ามสะพานด้วยใจสุข
ถึงที่หมายสำเร็จ ก่อนพวกตาดี ขี้หลงขี้กลัว
เหมือนคนรู้มาก เห็นมาก กลับเป็นภัย
ทั้งหลง ทั้งกลัว มากเรื่องมากปัญหา
จะทำอะไรทีก็คิดมาก ห่วงกังวลขี้กลัว
คนไม่รู้อะไรมาก ไม่คิดมาก กลับได้ผลดี
เหมือนคนเอาดีตาบอด ตั้งใจมั่น เดินสู่จุดหมาย
คนตาดีฝึกมาดีก็มีผล
ดำรงตนตั้งมั่นเดินไปสู่จุดหมาย
กำลังใจมั่นคงไม่ยอมแพ้แก่กิเลสมาร
เห็นของสวยงาม ก็เพียงเห็นสักแต่ว่าได้เห็น
เห็นอยู่ว่าเป็นขยะและปัญหา หยุดไขว่คว้าสรรหา
มุ่งหน้าขยับเดินด้วยมรรค เดินนำหน้าเจ้ากิเลส
เดินดีไปดี ที่สุดถึงที่หมาย