๑๕ - ธรรม

Submitted by wd on อ, 27/11/2007 - 20:03
ทุกสิ่ง ล้วนเป็นธรรม
เหตุทั้งหลาย เป็นธรรม
กาย กรรม โลกธรรม
เป็นธรรม ร่วมกับเหตุ
หนังสือ ไม่ใช่ธรรม
ธรรมอยู่ที่ เหตุเกิด
หนังสือ ให้ความรู้
ประสบการณ์ ให้ปัญญา
ปัญญา ให้เกิดสติ
สติตั้ง เห็นธรรม
เหตุมีดี มีเสีย
เกิด เสื่อม เปลี่ยนแปลงไป
ทุกเหตุ ต้องวางกลาง
วางเฉย ไม่ไปไหน
ไปดี เกิดยึดติด
ไปผิด เป็นติดหลง
วางใจ อุเบกขา
ตรงกลาง คือจุดปล่อย
เกิดดีเสีย ช่างมัน
ใส่ใจ จิตเคลื่อนไหว
จิตเสวย อารมณ์
ชอบไม่ชอบ เป็นหลง
รู้ชอบไม่ชอบ พอ
อย่าไหล เกินเขตชอบ
ไม่ชอบ ก็อย่าไหล
รักษาใจ ให้นิ่ง
รู้ธรรมชาติ ของเหตุ
เห็นเหตุ ที่เป็นไป
ใจนิ่ง อยู่ตรงกลาง
ควบคุมใจ อย่าไหล
ยกธรรม ไว้เป็นครู
เรียนรู้ เพื่อปล่อยวาง
ธรรม ไม่ใช่ของเรา
วันหนึ่ง ต้องทิ้งธรรม
ธรรมใดรู้ ต้องวาง
ธรรมอื่น วางตามด้วย
วางธรรม ใจตรงกลาง
ไม่หวัง ดีหรือเสีย
ปล่อยดีเสีย ออกไป
อะไรเกิด ช่างมัน
ประสบการณ์ สอนดี
ผิดถูก ล้วนเป็นครู
หนังสือ ให้แค่รู้
ประสบการณ์ ให้ของจริง
หมั่นซ้อม และใส่ใจ
ประเมินผล ควบไป
ปรับปรุง แก้ไขไว้
มุ่งมั่น เกิดชำนาญ
ผิดถูก ควบคู่กัน
รู้มั่น สร้างกำลัง
มีใจให้ กับธรรม
ธรรมนั้น ย่อมให้ผล
ไม่มีใจ กับธรรม
ธรรมนั้น ย่อมไร้ค่า
ตั้งใจ และมั่นใจ
รักษา ตรงกลางไว้
ตรงกลาง มีสงบ
ว่าง ไม่มีอะไร
เหมือนหนึ่ง ต้องทิ้งธรรม
ธรรมว่าง จิตว่างตาม
นิ่ง สงบ สบาย
ถึงกำหนด เป้าหมาย
เอาดี ทำแบบนี้
โชคดี ที่พบธรรม