ปกติการทำบายศรี จะต้องทำจากใบตองตานี อาศัยความประณีต อดทนยิ่งยวดผสมกับศาสตร์และศิลป์ในตัว ผู้ทำบายศรี ต้องไม่กล่าวคำหยาบ (ถ้าเป็นบายศรีที่ใช้ในพิธีกรรมทางพราหมณ์ ผู้ทำบายศรี ต้องถือศีล 8 จึงจะทำให้บายศรีนั้น ๆ ศักดิ์สิทธิ์ยิ่ง)
มีความหมายทางธรรมะว่า การกระทำความดีนั้น ทำได้ยาก ต้องอดทน รักดี ใฝ่ดี ต้องมีสติ มีสมาธิ เมื่อเราเตรียมตอง ฉีดตอง เช็ดตอง ม้วนนิ้วบายศรี ประกอบตัวบายศรี และแม้แต่การแต่งบายศรีด้วยดอกไม้มงคลนาม ต้องทำอย่างใจเย็น เบามือ ตองจะได้ไม่แตกจนเสียงาน นั่นคือการฝึกสมาธิ ต้องมีสติ และสามัคคี ตลอดเวลาจึงจะสำเร็จ จะเห็นได้ว่า
บายศรีแท้จริงคือ อุบายสั่งสอนลูกหลาน ปลูกฝังธรรมะ ทั้งความอ่อนน้อม ความจงรักภักดี ความรับผิดชอบ ความสามัคคี ฯลฯ ซึ่งเราควรชื่นชมในภูมิปัญญาบรรพชนไทยของเรา ....แล้ววันนี้คุณได้อะไร? จากการจัดดอกไม้, การทำพาน, การแต่งบายศรี