๒๗ - อิจฉา

Submitted by wd on อ, 27/11/2007 - 20:23
อวดดี และอิจฉา
อวดดี ต้องการชม
บ้าเห่อ หลงโอ้อวด
ชอบใจ ในคำชม
ชมถูกใจ สมหวัง
พอใจ คนชมเรา
คนติ เราเจ็บแค้น
เจ็บปวด ด้วยคำติ
ผิดหวัง พร้อมเสียใจ
มุ่งร้าย คนติเรา
ใครดีเกิน เป็นเครียด
ไม่ชอบ ดีเกินเรา
อิจฉา เขาได้ดี
ล้ำหน้า รับไม่ได้
เขาเจ๊ง เราสะใจ
ฉิบหาย เราชอบใจ
อิจฉา นี้ร้ายนัก
ซ่อนเก็บ ในตัวเรา
บั่นทอน ทางมรรคผล
รู้มี ให้รีบเคลียร์
พรหมวิหาร ต้องใช้
ระงับทุกข์ อิจฉา
กฎแห่งกรรม นำมา
แก้ใจ ที่อิจฉา
ปลดปล่อย ให้ใจว่าง
เห็นใจ เพราะกรรมเขา
กรรมดี ก็กรรมเขา
กรรมชั่ว เรื่องของเขา
เราอย่ายุ่ง เรื่องเขา
ปล่อยไป เรื่องของเขา
ตัวเรา อย่าอวดดี
โอ้อวด เหมือนเราโง่
บ้าจี้ ขี้บ้ายอ
หลงตัว หลงขี้อวด
มีดี ต้องอมภูมิ
ให้เจียมเนื้อ เจียมตัว
ภูมิใจ ตัวเองได้
อย่าโชว์ ให้คนเห็น
เราดี ดีของเรา
แอบดีใจ ตัวเอง
สุขใจ ไม่บอกใคร
ใครใคร เขาไม่รู้
ทำตัว อย่าเด่นเกิน
เป็นนิสัย ของคน
หวังดี ประสงค์ร้าย
ชอบดู ความฉิบหาย
ฝึกใจ ให้สงสาร
สัตว์โลก มีเวรกรรม
ย่อมเป็นไป ตามกรรม
ผิดหวัง มากกว่าดี
สมหวัง มีไม่บ่อย
สงสาร คนติดหวัง
เจ็บปวด กับความหวัง
ทุกสิ่ง ต้องสมหวัง
อย่าซ้ำ ตัวอิจฉา
เขามีทุกข์ มากแล้ว
อย่าอวด ให้เขาทุกข์
อย่าบ้า ให้เขาชม
อย่ายอ ให้เขาเหลิง
อย่าติ ให้เขาเจ็บ
ให้ยิ้ม ด้วยไมตรี
สงเคราะห์ ตามสภาพ
มิตรภาพ เจริญ
ขอบคุณ พรหมวิหาร