๓๗ - บารมี

Submitted by wd on พฤ, 29/11/2007 - 11:52
ไม่กลัว อยู่คนเดียว
ช่วยเหลือ ตัวเองได้
ไม่พึ่ง อาศัยใคร
ตัวเรา ไม่เกี่ยวใคร
จะเป็นตาย ก็เรา
เราอยู่ คนเดียวได้
ไม่มี คนรับใช้
หิว ป่วย ก็ตัวเรา
ใจเด็ดเดี่ยว เป็นหนึ่ง
ยามมืด อยู่คนเดียว
อันตราย รอบกาย
หนาวเหน็บ ทรมาน
เหงากาย ไร้ผู้คน
อยู่ได้ ด้วยใจมั่น
ต่อสู้ หนีความกลัว
สู้ได้ เพราะใจเด็ด
หนีทุกข์ ต้องใจสู้
อย่าอ่อนแอ พึ่งใคร
ทางออก ไปคนเดียว
จูงกันไป ไม่มี
หนีกลัว ได้ปัญญา
กำลัง สติมี
รู้ได้ เมื่อภัยมา
ทนได้ ขยันตาม
เป้าหมาย อันมั่นคง
แน่วแน่ ไม่เปลี่ยนแปลง
ตั้งใจมั่น ไม่หนี
จริงใจ ไม่หลอกตัว
ลดละ ด้วยปล่อยวาง
ให้หลุดพ้น ยึดติด
ไม่มีของ ของเรา
ทุกสิ่ง อาศัยอยู่
ไม่ช้า เราต้องไป
พอเพียง ให้พอดี
ยอมรับ สิ่งที่เกิด
ภาวะ ธรรมชาติ
ยอมรับ ที่หนักแน่น
ชัดเจน ธรรมดา
สร้างปล่อย เกิดอารมณ์
พร้อมปล่อย อย่างเด็ดขาด
ได้บารมี จิตดี
เข้าแดน สุขาวดี
สิ่งดี เราได้แล้ว
สิ่งร้าย คลายจากจิต
ผลดี เราไม่ติด
ผลร้าย เราไม่สน
ใจเรา อยู่เฉยนิ่ง
สติคุม อาการ
รับได้ ทั้งดีเสีย
ยืดหยุ่น พร้อมปล่อยวาง
ทำได้บ่อย เคยชิน
สิ่งร้าย จิตไม่เอา
พัฒนา ด้านดี
จิตสดใส ด้วยคุณ
กำลังใจ มุ่งมั่น
ใฝ่ดี มีกำลัง
สติตั้ง มั่นไว้
ดูใจ ให้ปกติ
เป็นดี อย่าเป็นร้าย
ประคอง ถนอมใจ
รักษา ให้มั่นคง
เข้มแข็ง อย่าอ่อนไหว
ตัวเรา ต้องมีดี
เพื่อหลุดพ้น วงจร