๓๙ - อนุสัยสติ

Submitted by wd on พฤ, 29/11/2007 - 11:55
นึกคิด ถึงความดี
สิ่งดี ที่เราทำ
หลายคน สุขจากเรา
ได้ดี เนื่องด้วยเรา
เรามีดี ให้ดี
ให้ดี ไม่หวังผล
ส่งบุญ ให้เขาดี
ได้สุข หล่อเลี้ยงใจ
ชื่นใจ คิดถึงดี
เราเหมือน แสงสว่าง
ชี้ทาง ให้คนเดิน
คนเดิน ไม่หลงทาง
เรานำพา ไปดี
เส้นทาง แห่งบุญธรรม
สุขกาย พร้อมสุขใจ
ระงับทุกข์ หม่นหมอง
ประคอง ให้เกิดสุข
ดีใจ เราเป็นสุข
สุขนี้ เป็นธรรมชาติ
ทำดี ย่อมสุขใจ
อย่าหลง ในสุขนี้
รับรู้ รับอารมณ์
ให้ร้าย แก่คนอื่น
เป็นทุกข์ เกิดจากเรา
ตัวเรา ย่อมได้ทุกข์
ทุกข์นี้ เป็นธรรมดา
ทำดี ย่อมเป็นสุข
ทำชั่ว ย่อมได้ทุกข์
สุขทุกข์ ภาวะธรรม
อย่าติดสุข หลงทุกข์
ทางเดิน ต้องเป็นดี
มรรคผล ต้องทางสุข
บังคับ ต้องเดินดี
เกิดสุข อย่าหลงดี
รู้สึกดี วางดี
ดีสุข ธรรมชาติ
ใกล้มรรคผล ยิ่งสุข
สุขนั้น ละเอียดยิ่ง
ซ่อน ละมุนละไม
รู้สึกได้ ถึงสุข
อนุสัยนี้ เล็กนัก
จับยาก ต้องระวัง
กิเลส เล็กละเอียด
จับได้ เพราะรู้สึก
ปล่อยวาง ไม่ติดสุข
สุข เป็นธรรมดา
ใจเฉย บนความสุข
เฉยเฉย เป็นสุขไป
เข้าใจ อนุสัย
มีสุข ย่อมมีทุกข์
ทุกข์เล็กเล็ก หม่นหมอง
ซ่อนมา ในกังวล
ห่วงนิดนิด เป็นทุกข์
สงสัย เกิดคลื่นทุกข์
รู้ตัว รีบถอนทิ้ง
เราเดินผิด หลงทาง
มรรคผล เป็นทางสุข
ทางเดียว ที่ต้องไป
รักษาจิต คิดดี
อารมณ์ทุกข์ รีบทิ้ง
ผลดี อารมณ์ดี
หมั่นตรวจดู ตัวจิต
อนุสัย ตัวซ่อน
โชคดี ได้พบตัว