๔๔ - หนีทุกข์

Submitted by wd on พฤ, 29/11/2007 - 12:01
ใจไม่ปล่อย เป็นทุกข์
ใจปล่อย ย่อมเป็นสุข
เหตุดีร้าย ต้องปล่อย
ให้เกิดผล ชำนาญ
ทุกข์ไม่เกาะ กินใจ
มีแต่ สงบสุข
“อารมณ์ปล่อย” ตั้งมั่น
มีเป้าหมาย คือปล่อย
เหตุกระทบ เป็นปล่อย
อารมณ์ดี เป็นสุข
พระดี ทำแบบนี้
ทุกเวลา ปล่อยได้
เหตุป่วย ไม่กังวล
อยากป่วย เชิญป่วยไป
เหตุเสีย ไม่สะเทือน
ในปล่อย มีรู้แล้ว
เข้าใจ ไม่หม่นหมอง
อยากเป็น เชิญเป็นไป
เราเลือก ทางพระดี
มีสุข กับการปล่อย
ใจใสใส ไม่ติด
เหตุดี ก็ไม่ติด
อุเบกขา ทรงตัว
เห็นทาง ที่เดินไป
สุดท้าย เห็นธงชัย
ขยันทำ ไม่ท้อ
ไม่รอ เราจะไป
โลกไม่ให้ เราอยู่
คนโลก ต้องแบกทุกข์
ชอบจริง อยู่กับทุกข์
ชอบวิตก กังวล
เป็นนิสัย เคยตัว
สร้างทุกสิ่ง เข้าตัว
ทุกข์ทับ จนบี้แบน
พอใจ ให้ทุกข์ทับ
น่าสงสาร ชาวโลก
มีทุกข์ เป็นคู่แท้
ไม่ยอมแยก จากกัน
คนหนีทุกข์ เห็นทุกข์
ทำกิจ เพื่อหนีทุกข์
ระวัง มีตัวหลอก
หลงรักสุข เกลียดทุกข์
เป็นวังวน เวียนว่าย
หนีทุกข์ ไปเจอสุข
ได้สุข แล้วเป็นทุกข์
เช่นนี้ ทางออกตัน
ความเข้าใจ ต้องมี
รู้วิถี ของธรรม
เห็นทางออก แจ่มใส
รู้ดี จิตต้องปล่อย
ปล่อยแรก คือปล่อยทุกข์
อย่าให้ทุกข์ กินใจ
ปล่อยบ่อย ให้ชำนาญ
ทุกข์เริ่ม ไม่เกาะใจ
ขจัดออก บ่อยบ่อย
สร้างความ เข้าใจไว้
เป็นธรรมดา โลก
เป็นอยู่ อาการนี้
ไม่หลงยึด ผูกติด
ปล่อยวาง ช่างมันได้
เหตุทุกข์ เริ่มอ่อนนิ่ม
ง่ายต่อการ กำจัด
หยุดได้ ทำร้ายตัว
ถูกแล้ว ที่หนีได้