๔๕ - เป็นไท

Submitted by wd on พฤ, 29/11/2007 - 12:02
เรียนรู้ เหมือนก๊อปปี้
จดจำ ถ่ายแบบไว้
แบบอย่าง ของคนอื่น
แบบนั้น ไม่เหมือนเรา
ดันทุรัง เลียนแบบ
เลียนได้ จดจำดี
ก๊อปปี้ ได้แม่นมั่น
หลงคิด เป็นแบบเรา
ยามเกิดเหตุ หลงทาง
ทำใจยาก ลำบาก
ก๊อปปี้ ใช้ไม่ได้
คนละเหตุ ต่างกัน
รู้เขา เราก๊อปปี้
รู้เรา หาไม่เจอ
ธรรมตัว หาให้พบ
ทางของเรา คือเรา
ธรรมเขา เราไม่เกี่ยว
สำคัญ ต้องธรรมเรา
เหตุเกิด ดูสำนึก
แยกแยะ หาผิดถูก
ผิดแล้ว มีสำนึก
หยุดได้ ในสิ่งผิด
ละอาย ในความชั่ว
ให้ทำ ในสิ่งดี
ธรรมเรา เริ่มมองเห็น
เป็นธรรม ของตัวเรา
เฉพาะเรา เท่านั้น
อย่าหลง ก๊อปปี้ใคร
สำนึกไว้ ให้มั่น
รู้ดี รู้ชั่วได้
แยกแยะ ให้ชัดเจน
ทางเดิน ย่อมแจ่มใส
อิสระ ความคิด
ไม่ติด ก๊อปปี้ใคร
สร้างตัวเรา ด้วยให้
ยอมรับ แล้วปล่อยไป
ให้ทุกสิ่ง เป็นไป
ตามสภาพ ของเหตุ
ใจให้ ปล่อยจากใจ
ใครใคร เราให้ได้
สิ่งของ หรือน้ำใจ
รวมอภัย ก็ให้
ให้หมดใจ ยอมหมด
ไม่เสียดาย อาวรณ์
สำนึก อยู่ไม่นาน
ไม่มี เป็นของเรา
พอแล้ว ไม่ขวนขวาย
หยุดแล้ว ความอยากได้
พอใจ เท่าที่มี
เดี๋ยวเรา ก็ไปแล้ว
สำนึก ใจที่พอ
พอแล้ว ได้พอใจ
สุขใจ สงบใส
ยินดี ที่พอใจ
ไม่หวัง สิ่งใดต่อ
พอแล้ว ไม่อยากหวัง
ตัวหวัง ตายจากจิต
ตัวสืบต่อ ก็หยุด
ปล่อยเหตุ ให้เป็นไป
ธรรมชาติ คือธรรม
เห็นเกิดดับ หมุนวน
ปล่อยใจ ได้สบาย
สงบใส อยู่ภายใน
วัฏฏะ หยุดนิ่งแล้ว